‘Hoe proper wil ik ze?’ Da’s een vraag die ik me geregeld stel als ik er weer eentje richting slaapkamer zie denderen met smoezelige voeten of woest verfrommeld haar. Tanden poetsen en vers ondergoed aantrekken, daarover wordt niet onderhandeld, maar over al de rest wil ik het wel hebben.

Ons kroostje houdt van buiten spelen. Geef ze een schop en ze graven een put. Geef ze een emmer en ze gieten hem uit. Jazeker, de wasmachine werkt hier hard, maar toch zijn hier best ook wat wasvrije dagen. Ik probeer er een ingesleten gewoonte van te maken om geen wasslaaf te worden die na elk rondje buitenspelen een wasmachine draait. Een zwembroek waar een keer mee gezwommen is of een loopshort met enkele modderspatjes erop kan je net zo even kan laten drogen om hem daarna nog eens aan te trekken. Tussen maandag en donderdag draait de wasmachine hier niet. Point final.

En als het hier straks al te hard naar puberzweet gaat stinken, dan pas ik mijn wasregime uiteraard aan. Voorlopig moeten de kinderen maar 1 keer per week verplicht onder de douche. Meer mag, maar het aantal keer dat een van de kinderen hier spontaan voorstelt om te gaan douchen kan ik op 1 hand tellen. Het liefst lossen ze het op met een voetenbadje in de wasbak en een washandje.

Een naaitalent is aan mij niet verloren gegaan, maar ik strijk wel ijverig lapjes op scheuren en haperingen in de kleren van het troepje. Om erger te voorkomen. Wat niet meer te redden valt, gaat richting voddenmand en begint aan een 3e, 4e of 5e leven als knutsellapje.

Het onderscheid tussen zondags en doordeweeks is hier dan ook niet zo strikt. We doen het gewoon elke dag zo fancy mogelijk. Als ze echt aan het ‘modderen’ slaan, hebben de kinderen trouwens zelf al de reflex om te smetteloze(re) shirts of broeken in ere te houden en in te ruilen voor een setje kleren dat onderweg al wat meer averij heeft opgelopen. Tweedehands kledij, heel graag. Kledij die absoluut ons ding niet, toch liever niet. En veel meer dan nodig is al helemaal niet.

Zo houden we het hier zo netjes en overzichtelijk mogelijk. Al is dat natuurlijk een begrip waar je heel veel kanten mee uit kan. Maar het is wel ons boek, ons Dammanboek en daar schrijven we met veel geestdrift aan verder.