‘Ik zal mij in de keuken leggen’, zei grote broer. En hij gooide een stoel om, drapeerde een tv-deken over het wasrek en ging op de koude vloer liggen. ‘Dan kan ik me hier vervelen.’ Zie hier ‘une tranche de vie’ uit een verlengde herfstvakantie met 5 lagereschoolkinderen.

Zijn zussen keken hun grote broer en mij oogrollend aan en gingen verder met kleuren. Kleine broer stelde voor om te stofzuigen. Dat doet hij de laatste tijd geregeld, daarna vraagt hij telkens heel nadrukkelijk of hij het goed heeft gedaan. Soms krijgt hij een snoepje (mom fail).

Wat doen wij om de verveling die het felst toeslaat bij de jongens van 11 en 8 te snel af te zijn?

Wat doen wij om de dagen kleur te geven? Ook nu, nu het kroostje opnieuw naar school kan. En straks, tijdens de kerstvakantie. Nu we wellicht nog even op ons kleine kringetje aangewezen blijven.

Een paar tips:

Structuur aanbieden (en al eens iets aan Enzo knol overlaten)

Ook op weekend- en vakantiedagen sta ik ’s mogens vroeg op en werk tot een afgesproken uur voor school. Tot die tijd mag er beneden op schermen gegaapt worden (weliswaar zonder roepen en tieren en zonder dat ik uit mijn bureau moet komen om de gemoederen te bedaren). Daarna is het tijd voor een school-/huiswerkmomentje vooor de kroost. Niet elke dag. Het is geen schooldag, niet waar?

Manlief maakt – als hij zelf niet moet werken – van de gelegenheid gebruik om (digitaal) wat bijj te lezen en houdt een oogje in het zeil beneden.

De bosproever

We gaan af en toe naar een bos in de buurt en ook al eens naar random bosjes en wandelgelegenheden verder in West-Vlaanderen. Of naar het strand. Opnieuw, enkel als manlief thuis is. Waar ik er anders geen punt van maak om alleen met de kinderen de hort op te gaan, voelt dit nu niet comfortabel aan.

De nadruk ligt in deze tijden sowieso op in en rond het huis blijven. Gasten, ik run geen entertainmentbureau, hé.

Wat dacht je van buiten eten?

’s Avonds als het donker is. Bij een vuurtje. In de kippenren.

Zorg voor gemakkelijk eten. Ik ging vorige week voor huisgemaakte lasagne. Aan één opscheplepel, een ovenschaal, 7 vorken en 7 borden heb je genoeg. Eten mag al eens met alleen maar een vork en drinken doen we binnen. Scheelt een aantal ritjes kippenren – vaatwasmachine.

De kinderen vonden het zalig. We probeerden ook zelf popcorn te maken, wat grandioos misluke, maar dat kon de pret niet bederven. En ja, de jassen van de kinderen stonken (voor zij die een jas aan hadden). Bij de rest stonken enkel het haar en de rest van de kleren. En daarna stonken de lakens ook. Want nee, het kwam er niet meer van om iedereen nog onder de douche te pleuren.

Evergreens in een avontuurlijk jasje

Zo is het nieuwe stukje asfalt op een van de drie straten die ons dorp rijk is, een excellente ondergrond om pirouettes te draaien op je skeelers. Een wandelingetje die kant uit geldt hier als een uitstapje. (Great kids, I know)

Als moeder gaat joggen en rechtdoor loopt aan de brug over de vaart mag de meefietsende kroost links afslaan een stukje alleen fietsen of rolschaatsfietsen. Ik zie met snaakjes anderhalve kilometer verderop onder ‘de tunnel’ terug. (Een doorsteekje voor de bewoners van het ene huis langs de vaart en voor de vissers.)

Keukentafelliteratuur

Overdag zijn er eigenlijk best wel wat rustige momenten waarbij alle kinderen zo in hun spel zijn verdiept dat ze vergeten om honger te hebben, zich te verveeeelen of ruzie te maken.

Dan durf ik al eens een half uur of soms zelfs een volledig uur te stelen om lekker verder te lezen in een goed boek. Of dan neem ik de kranten en tijdschriften door op zoek naar goede artikels, columns, grafieken (Whatever, al wat ik kan gebruiken als inspiratiebron voor de lessen Nederlands voor mijn leerlingen. Ik hou het ook voor hen graag vernieuwend en actueel.)

Een gouden regel hier, haal er geen computer bij. Want dan zijn de kinderen binnen de korste keren hun speelfocus kwijt.

Het gepimpte wasmiddeltonnetje

Het mag al eens wat anders zijjn dan een A4’tje met een zonnetje en een regenboogje erop.

Wij maakten een heel leuk speelgoedemmertje van een gepimpt wasmiddeltonnetje.

Hoe doe je dat?

• benodigdheden: (retro) wasmiddeltonnnetje – oude kranten – knutsellijn – geprinte foto’s – zwarte alcoholstift – zwarte verf
• Beplak het tonnetje met krantensnippers.
• Laat drogen.
• Verf in het zwart.
• Laat drogen.
• Vang je kinders, huisdieren en teerbeminde wederhelft.
• Zet ze in zijaanzicht tegen een witte achtergrond.
• Koop een kind om ook van jou zo’n foto te nemen.
• Druk de foto’s af op A4.
• Knip uit.
• Duid met een zwarte alcoholstift de ogen, mond, neus en de haarlijn van elk creatuur aan op de fotokant.
• Draai om naar de witte kant en werk daar nog een aantal retouches af.
• Plak de afgewerkte foto op het geverfde tonnetje.

Een voorzet geven

‘Piep’, kind wil iets. ‘Tuut’, moeder en vader staan klaar om het gewenste aan te bieden.

Ik dacht het niet. Toch merk ik dat het werkt als je af en toe wel gaat faciliteren en dat het soms wat aansporing en bemoediging vereist om een fijne, harmonieuze speelnamiddag uit de startblokkken te krijgen.

Het kleinste sprotje wil haar letters oefenen. ‘Laten we een lettermemory maken met letters uit de ‘Flow’ suggereren de zussen. Zet de plastificeermachine maar al klaar, moeder (allrighty).

Mogen we vanmiddag iets lekkers als viertuurtje? Zet het wafelijzer maar klaar jongens. Ik maak een portie deeg, jullie verdelen het in 14 bolletjes, voegen suikerpareltjes toe en bakken de wafels.

En als dat allemaal goed lukt krijg je er zelfs nog slagroom bij.

En morgen spelen we van restaurantje, maar eerst wil mama nog een beetje werken.