Vijf jaar geleden was alles anders. We keken samen uit naar een heel erg welkom 5e kind, toen ik nog voor mijn 25e zwangerschapsweek in het ziekenhuis belandde vanwege complicaties door een voorliggende placenta.

De weken die volgden waren bang en donker. De schrik voor ‘wat als’ … was reëel. Maar toch … het net sloot zich. Manlief vond snel een nieuw ritme. Grote broer en grote zus raakten elke dag vlot op school, de tweeling ging gewoon verder naar de crèche en bleef op weekdagavonden bij oma en opa slapen. Lees verder →