Wij hebben een fijne tuin met sympathieke tuinbewoners, zijnde een stel geiten – waaronder onze Joke die met haar 16 lentes eigenlijk een stokoude dame is en wat last heeft van stramme pootjes – kippen en eenden. Wij wonen op een leuke plek en we hebben nieuwsgierige kinders die houden van volk om zich heen. Tel daar nog bij op dat wij van de soort zijn die gelooft dat het schoonste geluk niet te koop is.

Maak kennis met Joke, ons kranige 16 jaar oude supersympathieke berggeit.

Hup dus, een account aangemaakt op Welcome to My Garden .

Een initiatief waarbij particulieren hun tuin gratis ter beschikking stellen van trage kampeerders (fietsers en wandelaars dus.)

Met manlief afgesproken dat we maximum  2 personen / gezinnen per week in de tuin wilden ontvangen. Ik ben gevoelig voor vriendelijke verzoeken en zou ook wel voor meer durven gaan. Hij weet gelukkig al lang dat overdaad nooit goed is.

Begin juli leende ik al de steps van de kinderen uit aan 3 sympathieke Luikse studentes die al wandelend vanuit Oostende tot voor onze poort waren gehuppeld en het even niet meer zagen zitten toen ze hoorden dat er op woensdag in ons verder zeer aangename dorp niets open is waar je eten kunt kopen en dat de dichtbijzijnde winkel 4 kilometer verderop is.

Wij ontvingen de voorbije weken enkele gezinnen, een paar vriendinnengroepjes en twee galante solofietsers.

Wij lieten de keukendeur open zodat iedereen gemondmaskerd tot bij het toilet kon geraken, legden een paar extra keukenhanddoeken klaar voor handen wassen en drinkbussen vullen, zetten al eens een dienblaadje met een tas koffie of een frisse pint klaar en toonden waar de verlengdraadhaspel stond.

2 keer was het echt hondenweer en sliepen onze bezoekers op de ‘planken vloer’ boven ons afdak waar we in vroegere tijden toen het dorp hier nog ongehinderd in en uit kon lopen al een een feestje bouwden. (Je weet wel pro corona).

Het eerste gezin kreeg van manlief een borstel aangeboden om de vloer te vegen en de spinnenwebben weg te slaan. Ze vonden het fantastisch.

Wegens de verscherping van de coronamaatregelen hebben we ons engagement voorlopig on hold gezet, maar dit smaakt zeker naar meer.

Waarom?

• Omdat de gebruikers van Welcome to My Garden over het algemeen zeer aangename, discrete en dankbare mensen bleken die niet enkel komen vanwege het feit dat ze een gratis kampeerplek krijgen, maar die geloven dat delen en een ‘tranche de vie’ meemaken in andermans leven schoner kan zijn dan een verblijf in het chiqueste hotel.
• Omdat onze kinderen vaak in de tuin te vinden zijn, maar er meer dan plaats genoeg is voor een extra tent.
• Omdat de website erg gebruiksvriendelijk is. Je beslist op voorhand voor jezelf hoeveel mensen je wekelijks wil ontvangen. De gasten krijgen je specifieke adres ook pas nadat er wederzijdse afspraak is dat er kan gekampeerd worden. Zit je aan je limiet dan laat je aan extra aanvragers via de chatfunctie eenvoudigweg weten dat het niet zal lukken. Ik kijk dagelijks 2 keer of er aanvragen zijn en laat dan telkens meteen weten of een verblijf al dan niet mogelijk is.
• Omdat een aantal gasten Franstalig was. Dit betekent niet alleeen een taalbad voor de kinderen en een gelegenheid om hem bewust te maken van het feit dat de wereld niet stopt bij hun eigen achtertuin, maar ook een ideale ‘occassie’ voor mij om mijn Frans wat op te poetsen.
• Omdat ik het eigenlijk best wel fijn vindt als er af en toe iemand binnendwarrelt tijdens het gewas en geplas in huis. Als onderwijsdame heb ik een royale portie vakantiedagen (dat weet u). Manlief neemt altijd pas in augustus verlof. In juli ben ik zeker in de zomer van 2020 overdag dus geregeld alleen thuis met de kroost.

Waarom niet?

• Wij hebben geen buitentoilet. De gasten moesten dus ons toilet naast de keuken gebruiken. Wij hebben daar als gezin absoluut geen problemen mee. Vind je dat vervelend dan is Welcome to My Garden wellicht minder iets voor jou.
• Wat aankomsturen betreft bleken de gasten zeer flexibel. Een aantal keer is er volk vertrokken terwijl wij niet thuis waren. Hier geldt hetzelfde als met het toilet. Je moet er simpelweg op vertrouwen dat je logés alles netjes zullen achterlaten en dat ze de poort achter zich zulen sluiten. Dit bleek trouwens telkens geen enkel probleem.
• Een enkele keer is het een oefening in assertiviteit. (fail van mijn kant) Bij een van de bezoekende gezinnen kreeg ik een uur voor aankomst de vraag of ik het erg vond dat de vader wat materiaal kwam nabrengen met de wagen. Die man kwam met een compleet volgestouwde auto aan, inclusief laptops voor de kinderen. Dit voelde niet correct aan. Welcome to My Garden richt zich op trage reizigers, maar omdat de vraag zo laat kwam en het een erg regenachtige dag was, dacht ik dat om overmacht ging. Iets in de trant van: Kinderen zagen het absoluut niet meer zitten en wanhopige moeder had dan maar vader opgetrommeld om de boel te redden. Dit bleek niet het geval en dat vond ik eigenlijk best wel ontgoochelend.  Toekomstige gasten die vragen in die richting stellen zullen we in de toekomst dan ook zeker weigeren.

Voorlopig even niet

Vanwege de strengere coronamaatregelen voelt het niet meer comfortabel aan om mensen in onze tuin te ontvangen.

Een groot deel van de schoonheid van het concept vervaagt als je zelfs op afstand geen ontspannen gesprek meer met elkaar durft voeren en als je de kinderen niet meer kan aanmoedigen om kennis te maken met elkaar.

Wij komen echter zeker terug als host. De kinderen zijn ondertussen met een ‘zaagprocedure’ gestart om ook de andere kant eens uit te proberen en zelf te gaan kamperen op een Welcome to My Garden-plekje.

Volgens mij is er een zaadje geplant.