Amper 3 keer bleef mijn e-bike, een Cowboy, het voorbije schooljaar tijdens werkdagen op stal. Elke keer bleek het beestje geveld door een lekke band. Een hardnekkig probleem, dat met een nieuw stel buitenbanden uiteindelijk kon verholpen worden.
Voor de rest niets dan lof over deze ontdekking.
De Cowboy oogt erg mooi en rijdt ontzettend vlot. Geen versnellingen of andere ingewikkelde snufjes. Gewoon ontgrendelen met de app en vertrekken.
Wie zoals ik een onderwijsjob heeft of een andere job waarvoor je toch flink wat spullen heen en weer moet brengen, investeert best in een baggagedrager en een set stevige, waterdichte fietstassen. Mijn handtas ruil ik op schooldagen ook in voor een stuurtasje. Tel daar nog een regenbroek en 2 spatborden bij en je hebt echt geen enkele reden meer om niet te fietsen.
30 kilometer op dagbasis, langs de vaart, met flink wat polderwind, bleek te ver om met een gewone fiets te doen. Met de Cowboy is het een eitje, een uitstapje, 2 keer 35 minuten uitwaaiplezier per dag.
Even langs de bib in de stad of stoppen voor een kleine boodschap is ook absoluut geen probleem. Ik laat een van mijn fietstassen standaard aan mijn fiets hangen en heb mijn laptop altijd op mijn rug mee. Ik ga er dan ook gemakshalve van uit dat niemand erop uit is om mijn lunchzak, bibliotheek- of schoolboeken mee te nemen.
Voor autorijden ben ik niet in de wieg gelegd. Nooit geweest. Jaren geleden kostten de talloze rijlessen en de even talrijke (her)examens om mij aan een rijbewijs te helpen mijn ouders dan ook een half fortuin. Disclaimer: ‘Dit is een understatement.’
Ik was al even op zoek naar een manier om de auto meer en meer uit mijn leven te schrappen. Nu de kroost groot genoeg is om zelfstandig naar school te gaan en al eens even alleen thuis kan blijven, ben ik echt zot content met deze nieuwe vervoersfilosofie.
Ik begeleid de kinderen al enkele jaren trouw op de fiets naar het leeuwendeel van hun hobby’s. Ik merk dat zij het ondertussen ook steeds evidenter gaan vinden om zo vaak mogelijk te fietsen.
En manlief die cowboyt ook zo vaak mogelijk naar het werk. Heel af en toe fietsen we samen, maar meestal liggen onze werktijden daarvoor te ver uiteen.
De kroost droomt nu al van een eigen Cowboy, voor later …
als ze groot zijn.