Wat mobiscore betreft halen we het niet, hier in ons dorp met zijn dappere hartenklop. Dit geven we grif toe.

Er is een school waar de kroost in alle rust kan groeien tot het tijd is voor de middelbare school. Er was een warme bakker die enkele jaren geleden helaas met pensioen ging, zonder opvolger.

Wat rest zijn 2 horecazaken, een tuincenter, een imker en een kruidenzaak.

Mensen

En mensen, natuurlijk. Jong, oud en alles ertussenin.

Mensen die elkaars kinderen ophalen van school, die de dorpsschool het vertrouwen geven dat ze verdient, die zelf een broodronde organiseren op zondag, die fietspoolen naar de scouts,  die Whatapp-gewijs kinders vergaren om ze mee te pakken naar leuke activiteiten in de buurt …

Highland games for kids in Snellegem, om maar iets te zeggen. Wel met bijna 30 kinderen uit de straat gingen we er eind juni naartoe.

Spelen op straat

En vorig weekend vierden we feest met het hele dorp omdat er kermis was. De kroost kreeg het vertrouwen om zonder constant op de hielen gezeten te worden door mama of papa vrij rond te drentelen op de rommelmarkt.

Op zaterdag legden we onze kinderen te slapen om vervolgens tot diep in de nacht na te keuvelen op het feestje in de dorpszaal. Op zondag sloten we af met de traditionele barbecue in de tuin van tante Lies. Manier van aanpakken: Je brengt je kroost mee, je helpt opruimen en als je tijd hebt gehad om iets te eten klaar te maken, dan breng je dat ook mee.

Net zoals elk jaar was dit weekend balsem voor de ziel. Was het gezellig en hartverwarmend en overtuigt het je van het feit dat je dorpsbewoner kan zijn en wereldburger all- in- one en dat het verdomd jammer is dat er helaas te veel vliegende auto’s en zwaar verkeer door onze hoofdstraat sjeezen om van ons dorp elk dag een rustige plek te maken waar de wereldburgers van morgen onbekommerd samen op straat kunnen spelen.

Op het voetpad kan het gelukkig wel, altijd.