Ik denk dat het kan: Andere mensen van boeken leren houden. Als je dan nog eens zo’n bofkont ben als ik, leerkracht Nederlands in een middelbare school, dan is het zelfs een levenswerk om het ontstaan van dit wonder te leiden en te begeleiden.
Laat het zomervuur nog maar even branden. Ik zet alvast de literatuuraanpak voor mijn leerlingen voor volgend schooljaar in de steigers.
Mijn aanpak:
Ik laat mijn leerlingen kiezen
Weinig mensen houden van opgelegd werk. Jij niet, laat staan zij die nog een stuk jonger zijn dan jij.
Een leidraad om door het bos de bomen te blijven zien is daarentegen wel een must voor nagenoeg iedereen.
Hoe kan ik een zinvol framework aanbieden?
- Door een leeslijst te maken en daar uitgebreid tekst en uitleg bij te geven: boekenlijst 2e graad
- Door dankbaar gebruik te maken van bestaande digitale initiatieven zoals :
- top 100 – Young adult – goodreads
- lang zullen we lezen : boordevol boekentips van bekende lezers
Ik stop zelf nooit met lezen
En ik vertel daar graag over. Tegen vrienden, maar ook tegen leerlingen. Als ik een boek uit heb waarvan ik denk dat een bepaalde leerling er wel van zou kunnen houden, dan laat ik dat altijd even weten.
Als ik jonge gasten zie lezen ga ik altijd informeren en vraag ik hen steevast waarom ze voor dat boek hebben gekozen en wat ze ervan vinden.
Goed, ik ben nog steeds aan het afkicken van Een klein leven. Het rosse kitten dat we een tijdje geleden in huis halen heb ik niet zo maar Willem genoemd.
Sindsdien heb ik al Butcher’s Crossing en Stoner van John Williams, het verfilmde Alsof het voorbij is van Julian Barnes, de 3e worp van S.K. Tremayne Vlak voordat ik stierf en de eersteling van Hanya Yanagihara Notities uit de jungle achter de kiezen.
De Woestijn van de getroubleerde schrijver Jorge Baron Biza wiens boek pas na zijn dood in 2001 erkenning kreeg, bevalt me momenteel matig, maar is intrigerend genoeg om verder te lezen. Een jonge man staat zijn moeder bij die een gezichtsreconstructie moet ondergaan nadat ze van haar ex-man een glas bijtend zuur kreeg toegeworpen.
Ik sla resoluut de digitale weg in
Geen uitgetikte samenvatting meer die in een bestekmapje verdwijnt en waar niemand – met uitzondering van een altijd ijverige lerares – ooit nog een blik op werpt.
Elke leerling maakt aan het begin van het schooljaar zijn eigen leesblog aan. De praktische uitwerking daarvan is een work in progress.
Ik verlies nog steeds veel te veel tijd met het checken of alle leerlingen hun deadline hebben gehaald, met het bijhouden van evaluatieformulieren die de gasten wel steevast asap terugkrijgen, maar waar ze volgens mij nog te weinig van opsteken.
Ik hoop dit schooljaar nog korter op de bal te kunnen spelen met nog persoonlijkere, nog duidelijkere feedback.
Tips en suggesties zijn altijd meer dan welkom.
jufkat 