1. Omdat ik dan telkens opnieuw binnenstap in een wereld die de mijne niet is, maar  gedachtes, gevoelens, gebeurtenissen, … herken waardoor ik mezelf en anderen een enkel moment net iets beter begrijp.

Dat je je geluk soms gewoon moet omarmen bijvoorbeeld. Net zoals Arthur Rauwman, die inziet dat hij zijn broze gezinsgeluk moet koesteren. 

2. Omdat ik me graag laat leiden door dat wonderlijke vermogen om een personage in mijn hoofd aan zijn leven te laten beginnen. Misschien dat ik het daarom wel zo moeilijk vind om een boek te lezen waarvan ik eerder de verfilming zag.

3. Omdat mooie zinnen balsem voor de ziel kunnen zijn.

4. Omdat mijn wereld jouw wereld niet is en mijn uitgangspunt jouw uitgangspunt niet en ik dingen graag anders wil leren zien.

Oordelen zonder te veroordelen. Weet jij hoe dat moet? Djibril, uit Hamous literaire pareltje, Cécile, doet een verdienstelijke poging om ons dat voor te doen. 

5. Omdat lezen telkens een beetje reizen is. Naar een echte stad, een denkbeeldige ruimte en alles daartussenin.

6. Omdat ik aan anderen ‘wat als-‘vragen wil kunnen stellen.

Wat als Pim en Laurens op die zomerdag niet hadden gedaan wat ze gedaan hebben?

En jullie? Wat zijn jullie redenen om te lezen?