Ik bracht een weekend in Berlijn door met mijn dochter van 6, mijn schoonzus en een nichtje van 6.

Logeren deden we in het ongecompliceerde The Cat’s Pajama’s hostel  in Neuköln. Ontbijten kon er voor 5,5 euro per persoon. Onze 2 meireizende zesjarigen moesten niet betalen.

Het hostel is centraal gelegen, met een U-Bahn om de hoek. De omgeving zelf is niet meteen schilderachtig te noemen. Er zijn flink wat leegstaande panden in de buurt.

 

Enkele impressies

Waauw:

• Op wandelafstand was er het jüdisches Museum . Imposant voor groot en klein. Wij bleven er maar een uurtje omdat we een alternatieve tour hadden geboekt en dat was jammer.
•  Voor even, want die  Alternative Tour was echt een aanrader van jewelste.

Cameron, een   uitgeweken Schot, die al  7 jaar in Berlijn woont, amper Duits spreekt, maar voor de rest compleet doordrongen is van Berlijn, nam ons 4 uur lang op sleeptouw doorheen Prenzlauer Berg, Mitte en Friedrichshain.

Zelfs de meisjes die amper Engels verstaan raakten geen moment verveeld.

 

•  Cafe am neuem See: Het is even zoeken naar deze Biergarten in de buurt van de Zoo. Bovendien denk je bij de 1e aanblik dat je verkeerd zit. Wat een vervallen barakje lijkt, is een stemmig café met een brandend haardvuur  waar bedienend personeel in stijlvol zwart allerlei lekkers ronddraagt.

ok:

• Pasta in Vapiano: Lekker, maar het duurt ellenlang voor je bediend wordt.
• Zoo Berlin: om de zoo te bezoeken moet je nu niet meteen naar Berlijn gaan. De dieren lijken er bovendien vrij klein behuisd en het aquarium was ‘überschwemmt von Leuten’. Niet geheel onlogisch op een zondagnamiddag.

ganz original:

• Do you read me: Heb je een uurtje of 2 om in tijdschriften van over de hele wereld te neuzen? En heb je een rustig kindje bij je dat het ok vindt om even op een stoeltje te zitten? Laat je gaan zou ik zeggen. Ik ben ondertussen helemaal weg van Transform, een magazine met diepgravende stukken rond een bepaald thema. Het meest recente nummer spit de vraag uit waarom mensen al dan niet voor kinderen kiezen. Ik weet alvast dat ik met mijn Sara de wereld zou rondreizen.

Clärchens Ballhaus: Voor de haute cuisine moet je hier niet zijn. Bovendien leek de ober ons met een vreemde mengeling van frisse tegenzin en nieuwsgierigheid te bedienen. Hij was wel zo attent om te zeggen dat de meisjes aan 1 pizza met z’n tweeën ook wel genoeg zouden hebben. Maar, wat een plek. Een echte balzaal.

Ondertussen herenigd met de rest van het gezin in ons stemmige huis diep in West-Vlaanderen.

Berlin, ich komme zurück!