Ik groeide op in een huis met een erf erachter. Dat huis stond in een dorp, ergens in West-Vlaanderen. Ik ging studeren in een stad en liet het dorp in de week voor wat het was.

Ik miste het dorp, zijn stilte en zijn vertrouwelijkheid, toch wende ik aan de stad.

Op een dag was ik volwassen, werd de jongen van mijn dromen de man van mijn dromen en keerde ik terug naar een dorp, een ander dorp, maar opnieuw een dorp.

Met hart en ziel

Vandaag hou ik van mijn dorp, met hart en ziel en meer.

Het is een oase. Niet dat alles er even mooi en prachtig en fantastisch is. Er moet veel met de wagen gereden worden. Meer dan ik zou willen, maar toch …

Even anekdotisch nu: Wegens complicaties tijdens een van mijn zwangerschappen moest ik maandenlang rusten in het ziekenhuis. Het sociale net sloot zich: Er werden ovenschotels thuis geleverd, ik kreeg week na week bezoek, de oudste kinderen werden opgevangen tijdens vakantieperiodes, … Zo maar, helemaal vanzelf.

Een fles melk te kort, geen pleisters in huis, op zoek naar een stervormige schroevendraaier, … ? Geen nood, ik bel even aan bij de buren. Ook om 7 uur ’s morgens of om 22 u ’s avonds. Ik ken hun rij- en rusttijden wel.

Een verse baby in huis, een drukke periode op het werk, … Geen nood, er is altijd wel één van de buurvriendinnen die haar voelsprieten heeft aanstaan en die een perfecte, praktische oplossing recht uit haar warme hart richting jou tovert. Zo maar, bijna helemaal vanzelf.

Kermis in het dorp wordt steevast afgesloten met een barbecue waar we vorige week opeens 27 kinderen telden.

Met z’n allen de fiets op

Ondertussen groeien de kinderen.

Sinds kort kunnen ze met z’n allen zelf de fiets op. Voor een rol vuilniszakken of een pot honing stuur ik zonder verpinken zelf mijn 4- en 5-jarigen (wel altijd in duo) de baan op. Er is altijd wel iemand die hen de straat oversteekt.

In dat dorp staat zelfs een schooltje, een heerlijk schooltje. Waar ik mijn 5 kinderen in alle rust en kalmte tot hun 12e wil laten groeien en leren.

Laten we ze met z’n allen koesteren, die dorpsschatten.